Jakub Kazimierz Rubinkowski
(1668-1749) - pierwszy polski pocztmistrz królewski, rajca katolicki i burgrabia królewski, walczył w XVIII wieku o polskość Torunia. Urodził się w Szaflarach na Podhalu.
Karierę zrobił na dworze króla Jana III Sobieskiego, którego cieszył się zaufaniem. W 1696 roku został wpisany na listę obywateli - przybyszów miasta Torunia jako kupiec. Tu dzięki bogatemu ożenkowi, swoim kontaktom i pracy na stanowisku komisarza celnego, dorobił się sporego majątku. Stał się właścicielem kilku kamienic. W bliskości Nowego Miasta zakupił 3 parcele (Grzeszowską, Prussowską i Wilimowską), zakładając początkowo folwark, następnie wieś, której nadał nazwę Rubinkowo. Tu pobudował dworek, będący letnią rezydencją oraz browar, karczmę, młyn i owczarnię.
Karierę zrobił na dworze króla Jana III Sobieskiego, którego cieszył się zaufaniem. W 1696 roku został wpisany na listę obywateli - przybyszów miasta Torunia jako kupiec. Tu dzięki bogatemu ożenkowi, swoim kontaktom i pracy na stanowisku komisarza celnego, dorobił się sporego majątku. Stał się właścicielem kilku kamienic. W bliskości Nowego Miasta zakupił 3 parcele (Grzeszowską, Prussowską i Wilimowską), zakładając początkowo folwark, następnie wieś, której nadał nazwę Rubinkowo. Tu pobudował dworek, będący letnią rezydencją oraz browar, karczmę, młyn i owczarnię.
Równolegle Rubinkowski jako komisarz celny był aktywnym kupcem i agentem handlowym, a od 1715 roku, po uzyskaniu od króla Augusta II Mocnego patentu, piastował zaszczytne i dochodowe stanowisko pocztmistrza królewskiego w Toruniu (patrz też: Historia poczty w Toruniu). Redagował wówczas popularną gazetę, której odbiorcami byli najwięksi dygnitarze ówczesnej Rzeczypospolitej. W 1724 roku, na mocy dekretu komisji sejmowej po tumulcie toruńskim, uzyskał godność rajcy miejskiego (1 z 4 rajców katolickich wprowadzonych do rady aby osłabić pozycję patrycjatu protestanckiego), będąc rzecznikiem i przywódcą interesów katolików toruńskich. Od tej pory, pełniąc od 1731 roku również 17 razy funkcję burgrabiego królewskiego, a od 1732 roku burmistrza, prowadził w Toruniu nieprzerwaną działalność publiczną. Był jednym z nielicznych toruńskich katolików wśród wysokiej rangi urzędników miejskich i przedstawicieli elity władzy, a jednocześnie literatem, publicystą, bibliofilem i miłośnikiem sztuki, czego wyrazem była fundacja 19 obiektów znajdujących się w toruńskich kościołach, w tym restauracja epitafium Mikołaja Kopernika w Katedrze św.św. Janów.
Rubinkowski mieszkał w kamienicy przy ul. Żeglarskiej 11 na Starym Mieście.
Na terenach dawnej posiadłości istnieje obecnie największa dzielnica mieszkaniowa Torunia - Rubinkowo.
Imię Rubinkowskiego nosi jedna z ulic na Mokrem.
Więcej:
Gumowski M.: Herbarz patrycjatu toruńskiego, Roczniki TNT, R. 74, z. 3, Toruń 1970
Maliszewski K.: Agencja informacyjna Jakuba Kazimierza Rubinkowskiego, Zapiski Historyczne, t. 48, z. 3, Toruń 1983
Maliszewski K.: Jakub Kazimierz Rubinkowski. Szlachcic, mieszczanin toruński, erudyta barokowy, Roczniki Towarzystwa Naukowego w Toruniu, R. 81, z. 1, Toruń 1982
Wybitni ludzie dawnego Torunia, red. M. Biskup, Towarzystwo Naukowe w Toruniu, Prace Popularnonaukowe nr 39, PWN, Warszawa-Poznań-Toruń 1982
Ostatnia modyfikacja 11-01-2015 13:51
