Strefa Historia
 |
Przeciwnie do dzisiejszej rangi, Toruń w okresie przedrozbiorowym - od początku swego istnienia aż do 1793 r., tj. do czasu włączenia do państwa pruskiego - był miastem o dużym znaczeniu politycznym, kulturalnym, gospodarczym i obronnym, a przede wszystkim cieszącym się dużymi uprawnieniami i swobodami prawno-ustrojowymi i w porównaniu z innymi miastami polskimi był samorządny i niezależny od władzy zwierzchniej. >>
|
|
 |
Te uprawnienia otrzymane przez Toruń określiły prawa i wyjątkowy, niemal autonomiczny ustrój Torunia obowiązujący w swym zasadniczym zrębie aż do 1793 r., tj. do włączenia Torunia do II zaboru pruskiego.
Toruń stał się nie tylko miastem królewskim, ale przede wszystkim posiadającym pełną samodzielność i będącym wielkim właścicielem ziemskim. Władze Torunia (podobnie jak na mocy niemal równorzędnych przywilejów Gdańska i Elbląga) odtąd same wpływały na istotne dziedziny życia miejskiego. >> |
|
 |
Tradycje teatru w Toruniu sięgają XVI wieku, kiedy to sztuki wystawiały teatry Gimnazjum Akademickiego i kolegium jezuickiego, występujące m.in. w Dworze Artusa.
Teatr gimnazjalny poziomem przewyższał teatr jezuicki. W repertuarze najczęstszą formą były widowiska o tematyce religijnej, zwłaszcza związane z uroczystościami wielkopiątkowymi, bożonarodzeniowymi. Tematyka świecka znajdowała wyraz z inscenizacjach retorycznych o tematyce czerpanej z Antyku... >> |
|
 |
Pierwszy tramwaj pojawił się w Toruniu w 1891 roku (tj. np. o 4 lata wcześniej niż w Krakowie). Był to tramwaj konny, kursujący od Bydgoskiego Przedmieścia do Dworca Toruń Miasto.
Od początku aż do dziś zajezdnia tramwajowa mieści się w tym samym miejscu, przy ul. Sienkiewicza 24/26 (obecna z 1915 roku na miejscu starszej z 1891 roku)... >>
|
|
 |
Gospody, szynki zaczęły powstawać niemal wraz z miastem. Nie jest znana liczba takich miejsc w XIII/XIV wieku, ale musiało być ich wiele, choćby ze względu na kupiecki i tranzytowy charakter Torunia. Już w tych czasach gospody służyły również jako hotele, zajazdy. Dopiero spis rzemieślników z XIV/XV wieku mówi o istnieniu w Toruniu 55 piwowarów, co można wiązać z liczbą gospód... >>
|
|
 |
Uprawa winorośli była w średniowiecznym Toruniu intratnym zajęciem. Szczególny rozkwit miał miejsce od 2. poł. XIV w., a Toruń stał się jednym z największych ośrodków produkcji wina na obecnych ziemiach polskich. Zajmowali się tym przedstawiciele najbardziej znanych rodów patrycjuszowskich, jak np. rodzina Watzenrodów... >>
|
|
 |
W dawnym Toruniu browarnicy skupieni byli w dwóch wpływowych cechach piwowarskich: staromiejskim i nowomiejski. Około połowy XV w. działało w Toruniu ok. 90 mistrzów piwowarskich i tyleż browarów.
Piwowarzy należeli do jednych z najbogatszych obok złotników, kuśnierzy, rymarzy i piekarzy i w późniejszych wiekach coraz częściej zasiadali we władzach Torunia i należeli do patrycjatu miejskiego. >>
|
|
 |
Najstarszym istniejącym hotelem w Toruniu jest Zajazd Pod Trzema Koronami, nieprzerwanie od XVII wieku kontynuujący swoje tradycje. Dziś może poszczycić się goszczeniem koronowanych głów oraz innych osobistości, a także odbywaniem dawniej wielu imprez okolicznościowych.
W dawnym Toruniu podobnych zajazdów było więcej, a funkcje noclegowe pełniły również liczne gospody... >> |
|
 |
Gotycka sygnaturka wyrastała malowniczo ze środkowego dachu nawy głównej kościoła Świętojańskiego, tuż przy jej wschodniej krawędzi. Był to element gotycki, zniszczony najpewniej w 1813 r. w czasie ostrzału rosyjskiego podczas wojny napoleońsko-rosyjskiej (>>>). Ostrzał ten był przyczyną poważnych uszkodzeń nie tylko tego kościoła, ale i kościoła Mariackiego oraz dominikańskiego kościoła św. Mikołaja. >>
|
|
 |
Z punktu widzenia Torunia zwycięstwo Polski w wojnie 13-letniej i II pokój toruński nie przyniosły na dłuższą metę polepszenia sytuacji gospodarczej tego miasta.
Mieszczanie finansujący wojnę uważali, że zrzucenie zależności od Krzyżaków zapewni im lepsze warunki ekonomiczne, otworzy dostęp do rynków i terytoriów Królestwa Polskiego, zapewni większą samodzielność polityczną. >> |
|
 |
18 maja 1506 r. król Aleksander Jagiellończyk wydał przywilej pozwalający władzom (Radzie) miasta Torunia po wsze czasy na używanie koloru czerwonego, zastrzeżonego jedynie jako atrybut królewski. Od tej chwili toruńskie pieczęcie wyciskane były w czerwonym wosku, laku bądź tuszu, co dodawało miastu splendoru i prestiżu. >>
|
|
 |
Położenie Torunia nad Wisłą w odległości ok. 200 km od morza dzisiaj nie do końca uzmysławia, że Toruń posiada nie byle jakie nawiązania właśnie z morzem. Dawna wielkość i zamożność Torunia, jego monumentalne i cenne zabytki gotyckie oraz znaczenie polityczne były wynikiem właśnie takiego położenia geograficznego. W XIII, XIV wieku to właśnie Toruń był największym portem związanym z żeglugą morską na ziemiach dzisiejszej Polski, należącym już przed 1280 r. do Hanzy jako jej jeden z najważniejszych członków, pełniących ważne funkcje. >>
|
|
 |
Produkcja cegieł w średniowiecznym Toruniu była nadzwyczaj wielka, związana z ogromnym rozwojem miasta, i wynosiła w początku XV wieku około 450 tys. sztuk rocznie (podczas gdy np. w Krakowie około 220 tys. - 320 tys. rocznie). >>
|
|
 |
Zanim w 1457 r. Toruń otrzymał prawo bicia własnej monety miejskiej, istniała w Toruniu mennica państwowa krzyżacka. Była to jednoczesnie najstarsza mennica w państwie krzyżackim. Pierwotnie umieszczono ją prawdopodobnie na zamku krzyżackim, a następnie przy dzisiejszej ul. Mostowej 11 na Starym Mieście.
Natomiast w 1765 r. toruńska mennica miejska miała posłużyc do wprowadzenia pieniądza ogólnopaństwowego w myśl reformy monetarnej podjętej przez Stanisława Augusta Poniatowskiego. >>
|
|
 |
W średniowieczu i później toruńskie nabrzeże wiślane od Bramy Ducha Św. do Bramy Żeglarskiej zajmowały urządzenia portowe, 200-metrowy drewniany pomost wyładunkowy, żuraw, magazyny towarowe i inne, a od 1585 roku całe nabrzeże portowe było wybrukowane. Tętniło więc tu niegdyś bujne życie, wypełnione gromadkami żeglarzy i kupców. >>
|
Ostatnia modyfikacja 09-09-2019 15:52
