en
POLECAMYDotknij Gotyku w Toruniu
POLECAMYZrób samodzielnie pierniki
POLECAMYZWIEDŹ TORUŃ Z KUFLEM PIWA!
POLECAMYPOZNAJ WIELKĄ TWIERDZĘ TORUŃ

Barbarka

Barbarka to stare osiedle leśne położone w północno-zachodnich krańcach Torunia.
Nazwa, używana już w średniowieczu, pochodzi od kaplicy św. Barbary, stojącej wśród lasów (Sancta Barbara in Bormol).
Pierwsza kaplica istniała tu przed 1299 rokiem w miejscu rzekomego objawienia się świętej pustelnikowi, przy jednym z dwóch czynnych tu źródeł (do początków XIX wieku źródło to nazywano Świętym Źródłem). W średniowieczu i czasach nowożytnych było to bardzo popularne miejsce pielgrzymek. Do tego "cudownego" źródła pielgrzymowano w dniu św. Barbary, Zielonych Świąt (wtedy też organizowano doroczne jarmarki), Wniebowstąpienia, aby dostąpić odpustu, jakiego udzielił papież Sykstus IV w połowie XV wieku. Wg miejscowych przekonań woda z cudownego źródła miała leczyć oczy i kołtun, który po zanurzeniu głowy w wodzie miał odpadać. W owym czasie, jak podają przekazy pisane, źródło nakryte było kamieniem młyńskim, a pielgrzymi nabierali wodę przez otwór w kamieniu. Kult św. Barbary zanikał stopniowo od czasów potopu szwedzkiego.
 
Jak się tu dostać?
 
  • Na Barbarkę prowadzi łatwa droga z centrum Torunia: aby dotrzeć tu samochodem należy jechać ul. Szosa Chełmińska i po 7 km od placu Teatralnego skręcić z lewo w ul. Przysiecką, która przez ok. 2 km prowadzi prosto do celu.
  • Tą samą trasą kursuje autobus linii nr 27 (rozkład jazdy tutaj), podróż trwa 24 min.
  • Jednak my szczerze polecamy inną drogę - wędrówkę pieszą i dłuższy oraz bliższy kontakt z przyrodą. W pierwszej wersji proponujemy trasę od przystanku "Bluszczowa" autobusu linii nr 32 (ul. Szosa Okrężna / Bluszczowa): trasa 4 km, opis trasy niżej. W drugiej wersji spacer rozpocząc można od przystanku "Wrzosy I" autobusów linii nr 12, 16, 18, 27, 31 (ul. Szosa Chełmińska / Pawia): trasa 2,5 km.
 

Historia Barbarki

W 1340 roku znajdował się tu wzmiankowany młyn wodny (Bormol - młyn wśród borów). Wtedy też osada znajdowała się pod władzą komturstwa bierzgłowskiego (Zamek Bierzgłowski ok. 15 km na północny-zachód od Torunia), którego komtur, Johann Nothaft, nadał ją obywatelom Torunia. Od 1425 roku osada podlegała administracyjnie komturstwu toruńskiemu. W 1457 roku leśnictwo i młyn w Barbarce (o łącznej powierzchni 1056 ha) król Kazimierz Jagiellończyk nadał przywilejem miastu Toruniowi.
 
W 1475 roku bp chełmiński Wincenty Kiełbasa w miejscu starej zbudował nową kaplicę, która od 1488 roku podlegała parafii staromiejskiej św.św. Janów. Po potopie szwedzkim odbudowano kaplicę około 1660 roku. Był to dość okazały kościółek z 11 oknami i małymi organami. Kaplica przetrwała do 1800 roku, kiedy to została rozebrana; na jej miejscu zbudowano kolumnę z figurą świętej. W 1841 roku podjęto decyzję o budowie obecnej kaplicy (w międzyczasie powstała jedna, po czym została rozebrana). W 1521 roku wizytę na Barbarce złożył król Zygmunt Stary.
 
Kaplica św. Barbary początkowo była pod zarządem proboszcza parafii świętojańskiej, potem stała się kościółkiem filialnym parafialnego Kościoła św. Wawrzyńca. We wnętrzu znajdowała się gotycka figura św. Barbary z ok. 1515 r. - pochodząca pierwotnie z ołtarza Bractwa Sternickiego w Katedrze Świętojańskiej - w rokokowym ołtarzu z XVIII wieku oraz barokowe obrazy z XVII i XVIII wieku. Kaplica podlega obecnie parafii św. Antoniego.
Gotycka figura św. Barbary po konserwacji w latach 60. XX w. trafiła do Muzeum Diecezjalnego w Pelplinie, skąd wróciła do Torunia, do kościoła św. Antoniego, dopiero w 2007 r. Według historyków sztuki jest cennym zabytkiem o wielkich walorach artystycznych.
 
Na początku XVIII wieku, w czasie wojny północnej zniszczone zostały zabudowania osady i młyn, który wkrótce odbudowano. W 1789 roku młyn stanowił własność szlachecką, a po 1797 roku był znów własnością Torunia, które wieloletnio dzierżawiło go. W XIX wieku młyn został przebudowany na gospodę, ale jeszcze w 1921 roku Barbarka wymieniana jest jako osada młyńska.
W okresie międzywojennym lasy Barbarki stanowiły dobra miejskie, choć nie znajdowały się w administracyjnych granicach miasta. W latach 1927-1935 przez leśników prowadzona była tutaj hodowla bażantów, danieli, dzików, zajęcy, jeleni oraz saren, a pielgrzymowano już rzadziej.
 
Barbarka została włączona w granice Torunia w 1951 rok, chociaż już wcześniej stanowiła jego własność.
 
Miejsce Pamięci Narodowej
W lasach Barbarki, w 1939 roku Niemcy rozstrzelali około 600 więźniów Fortu VII im. Kościuszki, głównie przedstawicieli inteligencji, co upamiętnia masowy grób-pomnik. W wyniku powojennych badań odkryto 7 mogił masowych; w większości były puste, gdyż zwłoki w 1944 roku spalono dla zatarcia śladów zbrodni. Natomiast w 1 mogile pozostało 87 ciał z przestrzelonymi czaszkami i piersiami. Zwłoki ekshumowano i pochowano na cmentarzu przy ul. Grudziądzkiej 141. Na podstawie szacunków i ekshumacji zdołano ustalić nazwiska 329 rozstrzelanych osób, z tego 77 mieszkańców Torunia.
♦ Więcej o Miejscu Pamięci Narodowej tutaj.
 
 

Trasa turystyczna

Miejsce uświęcone krwią męczeńską Polaków obywateli miasta Torunia i województwa pomorskiego, 1939 r.
 
Fort VII im. Tadeusza Kościuszki
 
Pomnik Steine Rühmen
 
Staw na Barbarce
 
Kaplica, 1841
 
Jedno ze źródeł
 
Pomnik Dzieci Polskie Matce Polski
 
 
Trasa (9 km) prowadzi fragmentem zielonego szlaku turystycznego od Fortu VII na Barbarkę. Jest to malownicza trasa przyrodnicza, prowadząca cały czas lasami. Warto zaopatrzyć się w plan miasta. Zapraszamy na całodzienną wycieczkę!
Do punktu wyjścia - Fortu VII - najlepiej dotrzeć z pl. Teatralnego autobusem miejskim nr 43 (wysiąść na przystanku "Bluszczowa" na Brzezinie). Z przystanku należy nieco pójść dalej i po chwili skręcić w lewo w oznaczoną drogę leśną w kierunku Fortu.
Trasa opracowana przez Toruński Serwis Turystyczny objęta prawami autorskimi.
 
Fort VII im. Tadeusza Kościuszki jest jednym z największych fortów XIX-wiecznej Twierdzy Toruń, a jednocześnie miejscem pamięci narodowej. W okresie od października 1939 do stycznia 1940 roku stał się miejscem męczeństwa ponad 1500 polskich obywateli Torunia i okolic (głównie inteligencji), więzionych tu przez Gestapo i wywożonych do lasów Barbarki na rozstrzelanie lub do obozu Stutthof.
Już w październiku 1939 roku hitlerowcy przeprowadzili, na podstawie wcześniej przygotowanych list, akcję masowych aresztowań przedstawicieli wszystkich warstw społecznych, głównie jednak inteligencji polskiej. O życiu lub śmierci więźniów decydowała urzędująca tu tzw. Mordkomission. Skazanych umieszczano w celi śmierci nr 22, zw. Todeszelle, a następnie w ciemnicy, skąd wywożono na rozstrzelanie.
W 1976 roku utworzono tu izbę pamięci, dziś już nie udostępnianą.
 
Fort został zbudowany w latach 1879-1883 jako standardowy fort artyleryjski główny, stanowi jeden z 15 dużych elementów dawnej pruskiej Twierdzy Toruń. Około 1960 roku rozebrano oszkarpowanie fos barków i części głównej fosy. Dobrze zachowane schrony i remizy działowe oraz kaponiery. Czytelne są ziemne urządzenia fortu.
 
Z Fortu, aby się nie zagubić, najlepiej jest powrócić w stronę Szosy Okrężnej i przejść do ul. Polnej (można ewentualnie obejść Fort dookoła i zapoznać się z jego budową - wtedy wyjście na ul. Polną).
 
Z ul. Polnej kierujemy się ponownie w lewo, w drogę leśną i po około 250 m dochodzimy do znajdującego się po lewej, nieco w głębi pomnika z napisem Steine Rühmen. Pomnik powstał z inicjatywy zastępcy komendanta Twierdzy Toruń gen. von Dittfurtha, odsłonięty 18 grudnia 1915 r., w celu zachowania w pamięci czasu I wojny światowej.
Zniszczony dotąd na skutek braku opieki pomnik ma formę betonowego walca wysokości ok. 4,5 m, w dolnej części otoczonego kamiennymi 'przyporami', w górnej części napis "Steine Rühmen". Szczyt pozbawiony pierwotnego żelaznego krzyża.
Wokół obelisku resztki murowanego ogrodzenia.

Wędrujemy dalej drogą leśną aż dochodzimy do jej rozwidlenia. Dalej kierujemy się za znakami zielonego szlaku turystycznego (a jeżeli ich nie znajdziemy - prawym rozgałęzieniem drogi dalej, aż do Barbarki).
Po drodze mijamy zabudowania leśniczówki Wrzosy (przy której od wschodu skrzyżowanie z drogą, którą będziemy wracać) oraz ścieżkę dydaktyczną. Wzdłuż drogi, którą dochodzimy do Barbarki płynie struga, tzw. Czerwona Woda (przed rozpoczęciem prac melioracyjnych w XIX wieku w związku z budową fortyfikacji twierdzy, ciek był większy), która dalej wpada do stawu na Barbarce.
W tym leśnym niewielkim osiedlu położonym wśród rozległych lasów znajduje się m.in.: wspomniany staw, kaplica św. Barbary (>>>) z 1842 roku (msze św. w niedziele godz. 13), wokół niewielki cmentarz z XIX wieku (najstarsze gorby z 1865 i 1879 r.), sztuczne groty kamienne z początku XX wieku, boisko do gier sportowych, miejsca do piknikowania, a nieco dalej na północ wędrując za znakami zielonego szlaku turystycznego dojdziemy do cmentarza terroru hitlerowskiego z pamiątkowymi obeliskami.
 
Działająca na Barbarce Szkoła Leśna oferuje w Osadzie Leśnej wiele atrakcji rekreacyjnych, przyrodniczych i turystycznych. Zachęcamy do wędrówki jedną z kilku wyznaczonych ścieżek-szlaków, proponujemy organizację ogniska lub grilla, wynajmu rowerów i sprzętu sportowego. Jest możliwość wynajmu bryczki lub tramwaju konnego, organizacji imprez plenerowych, zajęć przyrodniczo-ekologicznych, gry w minigolfa, bulle. Na chętnych czeka park linowy, a na przyjezdnych Gościniec i Dworek - dwa obiekty noclegowe, które łącznie mogą pomieścić pond 70 osób.
Więcej tutaj.

Z Barbarki powracamy do wspomnianego wcześniej skrzyżowania przy leśniczówce Wrzosy i skręcamy w odchodzącą w lewo drogę. Po około 200 m przejście przez tory nieczynnej linii kolejowej od Dworca Toruń-Północny do Unisławia. Dalej, po około 500 m kolejne skrzyżowanie z kapliczką na rogu. Jest to pomnik Dzieci Polskie - Matce Polski w formie cokołu z płaskorzeźbą Matki Boskiej z Dzieciątkiem - wystawiony ze składek uczniów toruńskich z okazji 700. rocznicy nadania Toruniowi praw miejskich (w 1933 roku); do czasu zniszczenia przez okupantów w 1939 roku zawsze w Dniu Matki odprawiano tu nabożeństwa z udziałem dzieci; do tradycji powrócono w latach 1947-1950 po odbudowie pomnika (z oryginalną płaskorzeźbą) oraz w 1989 roku.
Tu skręcamy w prawo i dochodzimy do ul. Szosa Chełmińska, gdzie znajduje się przystanek autobusowy, skąd autobusem linii nr 12, 27, lub 31 powracamy do centrum.
 
drukuj  poleć artykuł
Komentarze użytkowników (0)
Brak komentarzy. Bądź pierwszy - dodaj swój komentarz
Dodaj swój komentarz:


:) :| :( :D :o ;) :/ :P :lol: :mad: :rolleyes: :cool:
pozostało znaków:   napisałeś znaków:
Ostatnia modyfikacja 07-04-2018 23:39
Booking.com

Twoja wycieczka

W Twojej wycieczce znajdują się miejsca:

    Sonda

    Które miejsca w okolicy planujesz odwiedzić będąc w Toruniu (max 3):