Barbarka
Nazwa, używana już w średniowieczu, pochodzi od kaplicy św. Barbary, stojącej wśród lasów (Sancta Barbara in Bormol).
Pierwsza kaplica istniała tu przed 1299 rokiem w miejscu rzekomego objawienia się świętej pustelnikowi, przy jednym z dwóch czynnych tu źródeł (do początków XIX wieku źródło to nazywano Świętym Źródłem). W średniowieczu i czasach nowożytnych było to bardzo popularne miejsce pielgrzymek. Do tego "cudownego" źródła pielgrzymowano w dniu św. Barbary, Zielonych Świąt (wtedy też organizowano doroczne jarmarki), Wniebowstąpienia, aby dostąpić odpustu, jakiego udzielił papież Sykstus IV w połowie XV wieku. Wg miejscowych przekonań woda z cudownego źródła miała leczyć oczy i kołtun, który po zanurzeniu głowy w wodzie miał odpadać. W owym czasie, jak podają przekazy pisane, źródło nakryte było kamieniem młyńskim, a pielgrzymi nabierali wodę przez otwór w kamieniu. Kult św. Barbary zanikał stopniowo od czasów potopu szwedzkiego.
Pierwsza kaplica istniała tu przed 1299 rokiem w miejscu rzekomego objawienia się świętej pustelnikowi, przy jednym z dwóch czynnych tu źródeł (do początków XIX wieku źródło to nazywano Świętym Źródłem). W średniowieczu i czasach nowożytnych było to bardzo popularne miejsce pielgrzymek. Do tego "cudownego" źródła pielgrzymowano w dniu św. Barbary, Zielonych Świąt (wtedy też organizowano doroczne jarmarki), Wniebowstąpienia, aby dostąpić odpustu, jakiego udzielił papież Sykstus IV w połowie XV wieku. Wg miejscowych przekonań woda z cudownego źródła miała leczyć oczy i kołtun, który po zanurzeniu głowy w wodzie miał odpadać. W owym czasie, jak podają przekazy pisane, źródło nakryte było kamieniem młyńskim, a pielgrzymi nabierali wodę przez otwór w kamieniu. Kult św. Barbary zanikał stopniowo od czasów potopu szwedzkiego.

- Na Barbarkę prowadzi łatwa droga z centrum Torunia: aby dotrzeć tu samochodem należy jechać ul. Szosa Chełmińska i po 7 km od placu Teatralnego skręcić z lewo w ul. Przysiecką, która przez ok. 2 km prowadzi prosto do celu.
- Tą samą trasą kursuje autobus linii nr 27 (rozkład jazdy tutaj), podróż trwa 24 min.
- Jednak my szczerze polecamy inną drogę - wędrówkę pieszą i dłuższy oraz bliższy kontakt z przyrodą. W pierwszej wersji proponujemy trasę od przystanku "Bluszczowa" autobusu linii nr 32 (ul. Szosa Okrężna / Bluszczowa): trasa 4 km, opis trasy niżej. W drugiej wersji spacer rozpocząc można od przystanku "Wrzosy I" autobusów linii nr 12, 16, 18, 27, 31 (ul. Szosa Chełmińska / Pawia): trasa 2,5 km.
Historia Barbarki


Kaplica św. Barbary początkowo była pod zarządem proboszcza parafii świętojańskiej, potem stała się kościółkiem filialnym parafialnego Kościoła św. Wawrzyńca. We wnętrzu znajdowała się gotycka figura św. Barbary z ok. 1515 r. - pochodząca pierwotnie z ołtarza Bractwa Sternickiego w Katedrze Świętojańskiej - w rokokowym ołtarzu z XVIII wieku oraz barokowe obrazy z XVII i XVIII wieku. Kaplica podlega obecnie parafii św. Antoniego.
Gotycka figura św. Barbary po konserwacji w latach 60. XX w. trafiła do Muzeum Diecezjalnego w Pelplinie, skąd wróciła do Torunia, do kościoła św. Antoniego, dopiero w 2007 r. Według historyków sztuki jest cennym zabytkiem o wielkich walorach artystycznych.

Na początku XVIII wieku, w czasie wojny północnej zniszczone zostały zabudowania osady i młyn, który wkrótce odbudowano. W 1789 roku młyn stanowił własność szlachecką, a po 1797 roku był znów własnością Torunia, które wieloletnio dzierżawiło go. W XIX wieku młyn został przebudowany na gospodę, ale jeszcze w 1921 roku Barbarka wymieniana jest jako osada młyńska.
W okresie międzywojennym lasy Barbarki stanowiły dobra miejskie, choć nie znajdowały się w administracyjnych granicach miasta. W latach 1927-1935 przez leśników prowadzona była tutaj hodowla bażantów, danieli, dzików, zajęcy, jeleni oraz saren, a pielgrzymowano już rzadziej.
Barbarka została włączona w granice Torunia w 1951 rok, chociaż już wcześniej stanowiła jego własność.
Miejsce Pamięci Narodowej
W lasach Barbarki, w 1939 roku Niemcy rozstrzelali około 600 więźniów Fortu VII im. Kościuszki, głównie przedstawicieli inteligencji, co upamiętnia masowy grób-pomnik. W wyniku powojennych badań odkryto 7 mogił masowych; w większości były puste, gdyż zwłoki w 1944 roku spalono dla zatarcia śladów zbrodni. Natomiast w 1 mogile pozostało 87 ciał z przestrzelonymi czaszkami i piersiami. Zwłoki ekshumowano i pochowano na cmentarzu przy ul. Grudziądzkiej 141. Na podstawie szacunków i ekshumacji zdołano ustalić nazwiska 329 rozstrzelanych osób, z tego 77 mieszkańców Torunia.
♦ Więcej o Miejscu Pamięci Narodowej tutaj.
Trasa turystyczna |
||
![]()
Miejsce uświęcone krwią męczeńską Polaków obywateli miasta Torunia i województwa pomorskiego, 1939 r.
![]()
Fort VII im. Tadeusza Kościuszki
![]()
Pomnik Steine Rühmen
Staw na Barbarce
![]()
Kaplica, 1841
Jedno ze źródeł
Pomnik Dzieci Polskie Matce Polski
|
Trasa (9 km) prowadzi fragmentem zielonego szlaku turystycznego od Fortu VII na Barbarkę. Jest to malownicza trasa przyrodnicza, prowadząca cały czas lasami. Warto zaopatrzyć się w plan miasta. Zapraszamy na całodzienną wycieczkę!
Do punktu wyjścia - Fortu VII - najlepiej dotrzeć z pl. Teatralnego autobusem miejskim nr 43 (wysiąść na przystanku "Bluszczowa" na Brzezinie). Z przystanku należy nieco pójść dalej i po chwili skręcić w lewo w oznaczoną drogę leśną w kierunku Fortu. Trasa opracowana przez Toruński Serwis Turystyczny objęta prawami autorskimi.
Fort VII im. Tadeusza Kościuszki jest jednym z największych fortów XIX-wiecznej Twierdzy Toruń, a jednocześnie miejscem pamięci narodowej. W okresie od października 1939 do stycznia 1940 roku stał się miejscem męczeństwa ponad 1500 polskich obywateli Torunia i okolic (głównie inteligencji), więzionych tu przez Gestapo i wywożonych do lasów Barbarki na rozstrzelanie lub do obozu Stutthof.
Już w październiku 1939 roku hitlerowcy przeprowadzili, na podstawie wcześniej przygotowanych list, akcję masowych aresztowań przedstawicieli wszystkich warstw społecznych, głównie jednak inteligencji polskiej. O życiu lub śmierci więźniów decydowała urzędująca tu tzw. Mordkomission. Skazanych umieszczano w celi śmierci nr 22, zw. Todeszelle, a następnie w ciemnicy, skąd wywożono na rozstrzelanie. W 1976 roku utworzono tu izbę pamięci, dziś już nie udostępnianą.
Fort został zbudowany w latach 1879-1883 jako standardowy fort artyleryjski główny, stanowi jeden z 15 dużych elementów dawnej pruskiej Twierdzy Toruń. Około 1960 roku rozebrano oszkarpowanie fos barków i części głównej fosy. Dobrze zachowane schrony i remizy działowe oraz kaponiery. Czytelne są ziemne urządzenia fortu.
Z Fortu, aby się nie zagubić, najlepiej jest powrócić w stronę Szosy Okrężnej i przejść do ul. Polnej (można ewentualnie obejść Fort dookoła i zapoznać się z jego budową - wtedy wyjście na ul. Polną).
Z ul. Polnej kierujemy się ponownie w lewo, w drogę leśną i po około 250 m dochodzimy do znajdującego się po lewej, nieco w głębi pomnika z napisem Steine Rühmen. Pomnik powstał z inicjatywy zastępcy komendanta Twierdzy Toruń gen. von Dittfurtha, odsłonięty 18 grudnia 1915 r., w celu zachowania w pamięci czasu I wojny światowej.
Zniszczony dotąd na skutek braku opieki pomnik ma formę betonowego walca wysokości ok. 4,5 m, w dolnej części otoczonego kamiennymi 'przyporami', w górnej części napis "Steine Rühmen". Szczyt pozbawiony pierwotnego żelaznego krzyża.
Wokół obelisku resztki murowanego ogrodzenia.
Wędrujemy dalej drogą leśną aż dochodzimy do jej rozwidlenia. Dalej kierujemy się za znakami zielonego szlaku turystycznego (a jeżeli ich nie znajdziemy - prawym rozgałęzieniem drogi dalej, aż do Barbarki).
Po drodze mijamy zabudowania leśniczówki Wrzosy (przy której od wschodu skrzyżowanie z drogą, którą będziemy wracać) oraz ścieżkę dydaktyczną. Wzdłuż drogi, którą dochodzimy do Barbarki płynie struga, tzw. Czerwona Woda (przed rozpoczęciem prac melioracyjnych w XIX wieku w związku z budową fortyfikacji twierdzy, ciek był większy), która dalej wpada do stawu na Barbarce.
W tym leśnym niewielkim osiedlu położonym wśród rozległych lasów znajduje się m.in.: wspomniany staw, kaplica św. Barbary (>>>) z 1842 roku (msze św. w niedziele godz. 13), wokół niewielki cmentarz z XIX wieku (najstarsze gorby z 1865 i 1879 r.), sztuczne groty kamienne z początku XX wieku, boisko do gier sportowych, miejsca do piknikowania, a nieco dalej na północ wędrując za znakami zielonego szlaku turystycznego dojdziemy do cmentarza terroru hitlerowskiego z pamiątkowymi obeliskami.
![]()
Więcej tutaj.
Z Barbarki powracamy do wspomnianego wcześniej skrzyżowania przy leśniczówce Wrzosy i skręcamy w odchodzącą w lewo drogę. Po około 200 m przejście przez tory nieczynnej linii kolejowej od Dworca Toruń-Północny do Unisławia. Dalej, po około 500 m kolejne skrzyżowanie z kapliczką na rogu. Jest to pomnik Dzieci Polskie - Matce Polski w formie cokołu z płaskorzeźbą Matki Boskiej z Dzieciątkiem - wystawiony ze składek uczniów toruńskich z okazji 700. rocznicy nadania Toruniowi praw miejskich (w 1933 roku); do czasu zniszczenia przez okupantów w 1939 roku zawsze w Dniu Matki odprawiano tu nabożeństwa z udziałem dzieci; do tradycji powrócono w latach 1947-1950 po odbudowie pomnika (z oryginalną płaskorzeźbą) oraz w 1989 roku.
Tu skręcamy w prawo i dochodzimy do ul. Szosa Chełmińska, gdzie znajduje się przystanek autobusowy, skąd autobusem linii nr 12, 27, lub 31 powracamy do centrum.
|
Brak komentarzy. Bądź pierwszy - dodaj swój komentarz
Dodaj swój komentarz:
Ostatnia modyfikacja 07-04-2018 23:39