Kamienica Rynek Staromiejski 17

Stare Miasto Rynek Staromiejski 17   Ranga obiektu:   obecna funkcja: siedziba Kujawsko-Pomorskiej Izby Adwokackiej

 

Widok od narożnika Rynku Staromiejskiego i ul. Panny Marii   Ceglana, gotycka ściana północna od ul. Panny Marii.   Bogato zdobiony portal z ok. 1630 r. reprezentuje typ charakterystyczny dla miast północnych   Gotyckie polichromie (ok. 1400 r.) stropu należą do niezwykle rzadkich takich zabytków w Europie.   Fragment renesansowego (ok. 1588 r.) stropu w wysokiej sieni z przedstawieniem postaci rycerza   Tłem dla tond z popiersiami w stropie renesansowym w wysokiej sieni jest bogaty i urozmaicony ornament przede wszystkim roślinny   Fragment renesansowego (ok. 1588 r.) stropu w wysokiej sieni z przedstawieniami popiersi mężczyzn   Fragment renesansowego (ok. 1588 r.) stropu w wysokiej sieni z przedstawieniem mężczyzny w stroju starorzymskim   Fragment renesansowego (ok. 1588 r.) stropu w wysokiej sieni z przedstawieniem postaci rycerza

Jedna z najstarszych kamienic, powstała w końcu XIII w., przebudowana w XIV, XVI, XVII i XVIII wieku; zachowało się tu wiele elementów dawnej kamienicy gotyckiej (której piwnice i część parteru pochodzą z końca XIII wieku): - ostrołukowe wnęki na elewacji od strony ul. Panny Marii, - na pierwszym piętrze fragmenty wyjątkowo cennych i unikatowych wewnętrznych malowideł ściennych (o fenomenie toruńskich malowideł tutaj) z 1. ćw. XV wieku (malowidło dzieli się na 2 strefy, w wyższej znajdują się medaliony, w których są np. postaci Marii z Dzieciątkiem i wędrowca, a w dolnej strefie sceny myśliwskie z życia dzikich ludzi; sens tych ostatnich wyobrażeń ma głębszy charakter moralizatorski, łączący się z ideą odnowy moralnej), - w izbie traktu tylnego na parterze strop z gotycką polichromią z ok. 1400 r. - jeden z dwóch w Polsce takich zabytków, - w sieni gotycki strop z renesansową polichromią (dekoracja złożona z medalionów z popiersiami i delikatną wicią jest bardzo rzadka w Toruniu), - a także wczesnobarokowy portal z około 1630 roku. W końcu XIV w. właścicielem kamienicy był rajca Tidemann Hitfeld.   W 1702 roku był siedzibą rodziny patrycjuszowskiej Wachschlagerów, u której miał swoją kwaterę przebywający wówczas w Toruniu król August II Mocny.   Zupełnie wyjątkowy jest polichromowany strop z ok. 1400 r. w izbie traktu tylnego na parterze; obok podobnego stropu w kamienicy przy ul. Szerokiej 22 to jedyny taki znany w Toruniu i jednym z dwóch w Polsce (obok krakowskiego przy Małym Rynku 7).   Natomiast w wysokiej sieni znajduje się strop renesansowy (przeniesiony w czasie renowacji z 2. piętra w trakcie tylnym), powstały ok. 1588 r. Bogata dekoracja malarska tworzy tło dla 9 tond z popiersiami męskimi (7) i kobiecymi (2). Cztery postaci męskie przedstawione są jako rycerze, ich twarze są typizowane (wszyscy mają zakręcone do góry wąsy, silnie zaznaczone podbródki i podobne kształty nosów). Twarze trzech mężczyzn w togach i wieńcach laurowych oraz kobiet są bardziej realistyczne (worki pod oczami, łysiejące czoło, garbaty nos). Przedstawione tutaj malarstwo jest wyrazem rozwoju w Toruniu od ok. 1570 r. malarstwa portretowego. Tłem jest ornament na motywie delikatnie malowanej esowatej wici z mnóstwem drobnych listków, która przechodzi miejscami w charakterystyczne kwiatoliście. Występują też płaskie polne różyczki, czteropłatowe rozetki, stylizacje owocu granatu, pęki owocowo-kwiatowe oraz ornamenty z nizanych cekinów i perełek. Często występuje motyw siedzącego na gałęzi ptaka. Belki natomiast ozdobiono dwuwstęgową plecionką oraz girlandy z lancetowatych liści wawrzynu. Kolorystyka stropu jest bardzo bogata.

Oprac. Arkadiusz Skonieczny

 

  

Twoja wycieczka

W Twojej wycieczce znajdują się miejsca: