Muzeum Okręgowe w Bydgoszczy
 |
Adres: Bydgoszcz, ul. Gdańska 4 (47 km na zachód od Torunia)
Godziny otwarcia:
- od 1 kwietnia do 30 września: wtorek, środa, piątek: 10-18, czwartek: 10-19, sobota, niedziela: 11-18
- od 1 października do 30 marca: wtorek, środa, piątek: 9-16, czwartek: 9-18, sobota, niedziela: 10-16
Ceny biletów:
- do każdego pojedynczego budynku: normalny: 5 zł, ulgowy: 3 zł, rodzinny: 12 zł
- do wszystkich budynków: normalny: 12 zł, ulgowy: 8 zł, rodzinny: 30 zł
Więcej informacji: Muzeum Okręgowe w Bydgoszczy, ul. Gdańska 4, tel. 525859966
|
i
Koncepcja utworzenia w Bydgoszczy muzeum doczekała się realizacji dopiero po objęciu miasta przez władze polskie po 1920 r. Muzeum Miejskie otworzono 5 sierpnia 1923 r. Nie posiadało ono bogatych zbiorów, były to przede wszystkim zabytki z zakresu archeologii, historii, numizmatyki i etnografii. W swych zbiorach muzeum nie posiadało dzieł sztuki. Dlatego też, z inicjatywy prezydenta miasta Bernarda Śliwińskiego, nabyto pierwsze dzieła do zapoczątkowanej galerii obrazów, a w ramach ogólnej galerii malarstwa polskiego, kolekcji prac bydgoszczanina, Maksymiliana Antoniego Piotrowskiego. W 1937 roku wdowa po Leonie Wyczółkowskim przekazała do Muzeum Miejskiego, zgodnie z wolą artysty, zbiór jego prac – olei, akwarel, pasteli, rysunków i grafik oraz pamiątek osobistych, wyposażenia pracowni i mebli. Donacja obejmowała prace olejne, rysunki, akwarele, grafiki, wyposażenie pracowni malarsko-graficznej oraz pamiątki osobiste i odznaczenia, łącznie 942 pozycje.
Po II wojnie światowej muzeum uruchomiono w 1946 r. nowym miejscu przy ul. Gdańskiej 4.Bydgoskie Muzeum jest placówką wielodziałową. W chwili otwarcia po wojnie istniały zalążki czterech działów, które z upływem czasu przybrały pełną formę. Jako pierwsze wykształciły się działy: Sztuki Polskiej, Leona Wyczółkowskiego i Archeologiczny. Dopiero na przełomie 1958/1959 r. zorganizowano Dział Historii.
W 1966 r. z Działu Historii wyodrębniono Gabinet Numizmatyczny, przekształcając go z czasem w dział. W latach późniejszych z Działu Sztuki wyodrębnił się Dział Grafiki.
W 1966 r. z Działu Historii wyodrębniono Gabinet Numizmatyczny, przekształcając go z czasem w dział. W latach późniejszych z Działu Sztuki wyodrębnił się Dział Grafiki.
Jako trzy ostatnie powołane został do życia działy Etnografii, Muzyczny i Architektury Przemysłowej. Powyższa struktura istnieje do chwili obecnej.
► Więcej o Bydgoszczy tutaj
i
Dom "Leon Wyczółkowski": Twórczość Leona Wyczółkowskiego (1852-1936)
Miejsce ekspozycji: Dom "Leon Wyczółkowski" – ul. Mennica 7
Wystawa zorganizowana w oparciu o zbiory własne, artystyczne i biograficzne, pochodzące z Działu Leona Wyczółkowskiego oraz ze zbiorów Działu Historii i Działu Numizmatyki, ma na celu prezentację twórczości Leona Wyczółkowskiego, kierunków w malarstwie polskim oraz zapoznanie ze środowiskiem artystycznym przełomu XIX i XX wieku. Pokazane prace w układzie chronologicznym i tematycznym w powiązaniu z epoką, po pierwsze pokazują dzieła wybitnego artysty, a po wtóre wszystkie towarzyszące wystawie przedmioty z Działu Historii i Rzemiosła Artystycznego przybliżają klimat tamtych czasów.
Ekspozycję kierujemy do różnych odbiorców; znających twórczość Wyczółkowskiego i tych dla których jest ona nowością. Dzieci i młodzież szkolna odwiedzająca Muzeum znajdzie możliwość zapoznania się z wybitnym malarzem i grafikiem tworzącym na przełomie wieków, jak również z jego oryginalnym warsztatem pracy. Wpisanie kolekcji Wyczółkowskiego w określoną przestrzeń o charakterze historycznym podkreślą przedmioty używane przez artystę w życiu codziennym, pochodzące częściowo z Działu Leona Wyczółkowskiego, uzupełnione zbiorami z Działu Historii i Rzemiosła Artystycznego. Prezentowane dzieła pokazane zostały od najwcześniejszych prac po najpóźniejsze; taki układ pozwolił również na ukazanie grup tematycznych z kręgu zainteresowań artysty.
Galeria Sztuki Nowoczesnej Miejsce ekspozycji: Galeria Sztuki Nowoczesnej – ul. Mennica 8
Galeria Sztuki Nowoczesnej jest pokazem wybranych, najbardziej reprezentacyjnych dzieł w kolekcji bydgoskiego muzeum. Zaproponowany układ ekspozycji ma charakter chronologiczno-problemowy i odzwierciedla konkretne kierunki, nurty oraz postawy twórcze w sztuce polskiej ostatnich stu lat, m.in. krąg artystów École de Paris, awangardowe ugrupowania dwudziestolecia międzywojennego (Rytm, Bractwo św. Łukasza, Formiści Polscy, Zwornik, Komitet Paryski), koloryzm, abstrakcję ekspresyjną i malarstwo materii, ekspresję geometryczną i towarzyszącą jej refleksją konceptualną, nową figurację, fotorealizm, nurt surrealistyczno-metaforyczny oraz sztukę krytyczną. Pokaz zapoznaje z realizacjami z dziedziny malarstwa, rzeźby, fotografii artystycznej i nowych mediów twórców, których nazwiska na trwałe zapisały się w historii sztuki. Wśród autorów prac odnajdziemy m.in.: Jacka Malczewskiego, Tadeusza Makowskiego, Melę Muter, Stanisława Ignacego Witkiewicza, Bolesława Cybisa, Piotra Potworowskiego, Jana Cybisa, Jerzego Nowosielskiego, Henryka Stażewskiego, Tadeusza Kantora, Tadeusza Brzozowskiego, Jadwigę Maziarską, Stanisława Fijałkowskiego, Jana Tarasina, Jana Berdyszaka, Marka Sobczyka, Jarosława Modzelewskiego, Jacka Srokę, Leona Tarasewicza, Stanisława Horno-Popławskiego, Izabellę Gustowską, Zbigniewa Liberę, Józefa Robakowskiego i Zofię Kulik.
i
Spichrze: Od Starego Rynku do placu Wolności. Spacer ulicami międzywojennej BydgoszczyMiejsce ekspozycji: Spichrze nad Brdą – ul. Grodzka 7-11
Celem jest zaprezentowanie w sposób interaktywny międzywojennej, wielokulturowej Bydgoszczy oraz rodowodu historycznego miasta. Poruszane tu kwestie dotyczą dziedzictwa kulturowego, podstawy ekonomicznej, a także złożoności i różnorodności procesów oraz zjawisk, które wspierały tworzenie się miasta nad Brdą wraz z dynamiką zachodzących w nim przemian. Miasto przedstawione zostało jako organizm przestrzenny i społeczny, funkcjonujący w konkretnym przedziale czasowym.
Wędrówka od średniowiecznego Starego Rynku do XIX-wiecznego placu Wolności, w wymiarze czasowym, prowadzi od miasta lokacyjnego do ośrodka nowoczesnego, o ważnym statusie dla pogranicza Pomorza, Wielkopolski i Kujaw. Ponadto, wystawa stanowi rodzaj przewodnika po Bydgoszczy, w którym zaprezentowane są najważniejsze symbole miasta, elementy miejskiej architektury, ciekawe miejsca, a także ludzie i ich życie codzienne oraz pozostałe po nich pamiątki.
Wędrówka od średniowiecznego Starego Rynku do XIX-wiecznego placu Wolności, w wymiarze czasowym, prowadzi od miasta lokacyjnego do ośrodka nowoczesnego, o ważnym statusie dla pogranicza Pomorza, Wielkopolski i Kujaw. Ponadto, wystawa stanowi rodzaj przewodnika po Bydgoszczy, w którym zaprezentowane są najważniejsze symbole miasta, elementy miejskiej architektury, ciekawe miejsca, a także ludzie i ich życie codzienne oraz pozostałe po nich pamiątki.
Ekspozycja podzielona została tematycznie na dwie duże części odpowiadające układowi przestrzennemu sal. W pierwszej, która zajmuje wnętrze o charakterze zabytkowym (drewniany strop), następuje wprowadzenie odbiorcy w problematykę ekspozycji i uszczegółowienie podstawowych informacji – wiedzy o historii Bydgoszczy, strukturze władzy miejskiej, handlu i rzemiośle, mozaice wyznaniowej oraz symbolach miasta.
W drugiej, właściwej części ekspozycji, w sali o neutralnym kształcie, skoncentrowano eksponaty związane z funkcjonowaniem międzywojennego miasta, dynamiką jego rozwoju oraz życiem bydgoszczan. Dominantę tej części wystawy stanowią dwa stoły, łączące w sobie cechy makiety, multimedialnego informatora i ekspozytora materiału ikonograficznego.
Osobny fragment ekspozycji stanowi specjalna przestrzeń edukacyjna, przygotowana z myślą o najmłodszych odbiorcach. Jest to miejsce, gdzie dzieci poprzez gry i zabawy mogą sprawdzić i praktycznie zastosować wiedzę nabytą w trakcie zwiedzania wystawy.
W drugiej, właściwej części ekspozycji, w sali o neutralnym kształcie, skoncentrowano eksponaty związane z funkcjonowaniem międzywojennego miasta, dynamiką jego rozwoju oraz życiem bydgoszczan. Dominantę tej części wystawy stanowią dwa stoły, łączące w sobie cechy makiety, multimedialnego informatora i ekspozytora materiału ikonograficznego.
Osobny fragment ekspozycji stanowi specjalna przestrzeń edukacyjna, przygotowana z myślą o najmłodszych odbiorcach. Jest to miejsce, gdzie dzieci poprzez gry i zabawy mogą sprawdzić i praktycznie zastosować wiedzę nabytą w trakcie zwiedzania wystawy.
W grodzie Bydgosta. Tajemnice życia wczesnośredniowiecznych mieszkańców Bydgoszczy i okolicMiejsce ekspozycji: Zbiory Archeologiczne – ul. Mennica 2 na Wyspie Młyńskiej
Wystawa prezentuje kulturę materialną, a przez jej pryzmat także różne przejawy życia społecznego i duchowego wczesnośredniowiecznych mieszkańców Bydgoszczy i okolic. Dzieje tego regionu ukazano na tle szerszych wydarzeń dotyczących państwa polskiego. Zaprezentowano różne narzędzia, ozdoby, uzbrojenie, przedmioty codziennego użytku, itp. Dzięki czemu przybliżono różne przejawy życia codziennego jakie toczyło się zarówno w grodzie, i nieco inne na podgrodziu. Ramy chronologiczne ekspozycji obejmują okres średniowiecza i wyznaczają je datowania zabytków, jakie wyeksponowano na wystawie, tj. od VII w. po połowę XIV w.
Eksponaty pochodzą ze zbiorów własnych pozyskanych z darów oraz na drodze wykopalisk, nadzorów i interwencji archeologicznych prowadzonych przez pracowników Muzeum, głównie na terenie dawnego województwa bydgoskiego (obecny powiat bydgoski, nakielski, sępoleński), z przekazów Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Toruniu oraz z badań prowadzonych przez Instytut Archeologii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu.
Poprzez ciekawą aranżację plastyczną, liczne rekonstrukcje, a także wprowadzenie nowoczesnych metod przekazu, umożliwiających czynny udział w zwiedzaniu wystawy, przybliżona została atmosfera tamtych czasów.
i
Miejsce ekspozycji: Europejskie Centrum Pieniądza – ul. Mennica 4 na Wyspie Młyńskiej
Wystawa obejmującą prawie stuletnie dzieje mennicy bydgoskiej, została przygotowana w budynku usytuowanym w miejscu, w którym w XVII wieku znajdowała się kamienica i pręgarnia, gdzie wybijano monety.
Wystawa obejmującą prawie stuletnie dzieje mennicy bydgoskiej, została przygotowana w budynku usytuowanym w miejscu, w którym w XVII wieku znajdowała się kamienica i pręgarnia, gdzie wybijano monety.
Mennica ta założona została w 1594 r. jako mennica prywatna podkomorzego krakowskiego Stanisława Cikowskiego i jako taka funkcjonowała do 1601 r., bijąc monetę koronną. Po kilkunastoletniej przerwie stała się w 1613 r. oficyną królewską, która szczególnie pod zarządem pochodzącego z Holandii Jacoba Jacobsona van Emden (1616-1639) awansowała do rangi jednej z najważniejszych mennic w kraju. Van Emden był administratorem wszystkich mennic koronnych, posiadał szlachectwo, a także liczne przywileje królewskie. Po śmierci króla Zygmunta III Wazy mennica stała się zakładem państwowym (koronnym), działała z przerwą 1644-1650, pozostając nim do chwili ostatecznego zamknięcia około 1686-1688 r. W latach 1627-1636 mennica ta była pierwsza pod względem ilości produkcji monet wśród wszystkich mennic koronnych.
W jednym z dwóch pomieszczeń piwnicznych prezentowane są monety bite za panowania królów: Zygmunta III Wazy, Władysława IV, Jana Kazimierza, Michała Korybuta Wiśniowieckiego i Jana III Sobieskiego, wypożyczone z prestiżowych polskich kolekcji numizmatycznych w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Narodowego Banku Polskiego, Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu, Muzeum Okręgowego w Toruniu, Muzeum Okręgowego w Koninie i Muzeum Zamkowego w Malborku.
Układ przestrzenny Wyspy Młyńskiej z zaznaczonymi budynkami mennicy, proces wytwarzania monet ilustrowany wybranymi rycinami z dzieła Georgiusa Agricoli „De re metallica” i „Wielkiej Encyklopedii Francuskiej” Denisa Diderota i Jeana le Rond d'Alemberta, można oglądać w drugiej sali piwnicy. Znajdą się tu również m.in. narzędzia kowalskie, dające wyobrażenie o narzędziach używanych w trakcie działalności mennicy bydgoskiej oraz inne przedmioty takie jak: tygle, stemple mennicze, waga i skrzynia – skarbiec, a także zabytki kultury materialnej (fajki buty, dzbanki i kafle z pieca) znalezione w trakcie wykopalisk prowadzonych na terenie dawnej mennicy, na Wyspie Młyńskiej przez Wojewódzki Urząd Ochrony zabytków w Toruniu.
► Zobacz też: Monety i mennice toruńskie tutaj.
i
Spichrze: Bydgoszcz - okruchy miasta
Miejsce ekspozycji: Spichrze nad Brdą – ul. Grodzka 7-11
To nowa i z dwóch względów nietypowa wystawa fotograficzna. Po pierwsze miejsce - to wystawa bez sali ekspozycyjnej. Wszystkie fotografie zostały rozmieszczone na ciągach komunikacyjnych, towarzysząc zwiedzającym już od samego wejścia do muzeum. Drugi aspekt to charakter samych fotografii. Dotychczas bohaterem wystaw i albumów fotograficznych, przygotowywanych przez muzeum, była Bydgoszcz. Tym razem jest inaczej, miasto stało się tłem dla osób i zdarzeń. Zamierzeniem autora było pokazanie czegoś ulotnego, impresji z życia miasta. Stąd tytułowe okruchy.
To nowa i z dwóch względów nietypowa wystawa fotograficzna. Po pierwsze miejsce - to wystawa bez sali ekspozycyjnej. Wszystkie fotografie zostały rozmieszczone na ciągach komunikacyjnych, towarzysząc zwiedzającym już od samego wejścia do muzeum. Drugi aspekt to charakter samych fotografii. Dotychczas bohaterem wystaw i albumów fotograficznych, przygotowywanych przez muzeum, była Bydgoszcz. Tym razem jest inaczej, miasto stało się tłem dla osób i zdarzeń. Zamierzeniem autora było pokazanie czegoś ulotnego, impresji z życia miasta. Stąd tytułowe okruchy.
Ostatnia modyfikacja 30-09-2014 19:52
