Historia radia w Toruniu
   |
15. stycznia 1935 roku uruchomiono w Toruniu Pomorską Rozgłośnię Polskiego Radia. Było to ósma z kolei radiostacja w Polsce i od chwili uruchomienia należała do większych w kraju. Miała być przeciwwagą dla silnej i aktywnej propagandowo niemieckiej radiostacji w Heilsbergu (Lidzbarku Warmińskim). Budynki rozgłośni i maszt nadawczy (120 m wys.) zbudowano na Stawkach (w styczniu 1945 r. zabudowania te zostały wysadzone w powietrze przez wycofujących się Niemców), a studia znajdowały się przy placu Św. Katarzyny na Przedmieściu św. Katarzyny. Dysponowała mocą 24 kW i tym samym była drugą pod względem mocy po stacji Warszawa-Raszyn. Rozgłośnia Pomorska w Toruniu posiadała studia także w Bydgoszczy, Gdyni i Ciechocinku.
Inauguracyjny program transmitowano w całości na teren całego kraju, a uroczystość otwarcia radia zgromadziła liczne osobistości. Początkowo program retransmisyjny nadawano 4-8 godzin dziennie, a od kwietnia 1935 roku po 13 godzin i znacznie rozszerzono udział lokalnych programów pomorskich do około 2-4 godzin dziennie. Ostatnia przedwojenna audycja została wyemitowana 3. września 1939 r. W czasie wojny rozgłośnia toruńska służyła Niemcom. Powstanie rozgłośni radiowej w Toruniu wiązało się m.in. z sytuacją polityczną między Polską a Niemcami, wobec ich dążności rewizjonistycznych co do Pomorza. Rozgłośnia odegrała ważną rolę w propagowaniu zagadnień nurtujących regionalne środowisko kulturalne i artystyczne. W specjalnym cyklu audycji zajęto się m.in. sylwetkami pisarzy pomorskich, zagadnieniem folkloru nadmorskiego, kaszubskiego, mazurskiego i warmińskiego, referowano o bieżących wydarzeniach w życiu kulturalnym i artystycznym Torunia i Pomorza. Po II wojnie światowej, 25. listopada 1945 roku otworzono na powrót rozgłośnię w Toruniu, a 2 lata później, 26. października 1947 roku, uruchomiono nadajnik mocy 29 kW, jednak w związku z przeniesieniem w marcu 1945 r. siedziby województwa do Bydgoszczy i z powodów politycznych rozgłośnia w Toruniu nie miała samodzielnego bytu organizacyjnego, podporządkowana była nowej Rozgłośni Pomorskiej w Bydgoszczy, powstającej już od 1945 roku na bazie materiałowej dotychczasowego radia toruńskiego (patrz też: Stosunki toruńsko-bydgoskie). Od tego czasu stacja radiowa działała pn. Rozgłośnia Pomorska Bydgoszcz-Toruń z siedzibą w Bydgoszczy, która posiadała 2 studia: w Bydgoszczy i Toruniu. Udział Torunia w programie Rozgłośni Pomorskiej zaczął jednak systematycznie spadać. W 1959 roku w związku z uruchomieniem silnego nadajnika w Poznaniu zaniechano eksploatacji toruńskiego. Natomiast z końcem 1961 roku Centralny Zarząd Radiostacji i Telewizji zawiesił działalność studia w Toruniu; w 1964 roku rozebrano maszt nadawczy, a sam nadajnik umieszczono w Muzeum Łączności we Wrocławiu. W 1974 roku studio radiowe w Toruniu zostało ostatecznie zamknięte i przekształcone w oddział warszawskiego Zakładu Usług Foniczno-Wizyjnych "Wifon", istniejącego do 1996 r. Pomorską Rozgłośnię Polskiego Radia w Bydgoszczy przemianowano natomiast na Polskie Radio Pomorza i Kujaw (PiK). Od samego początku z toruńskim radiem współpracowali najwybitniejsi przedstawiciele miejscowego środowiska twórczego, a zwłaszcza literackiego, upowszechniając szeroką kulturę. Polityczna w charakterze likwidacja rozgłośni w Toruniu przyczyniła się do utraty możliwości pozalokalnej, szerszej (ogólnopolskiej) prezentacji miejscowych wydarzeń i zjawisk i kreowania wizerunku miasta w Polsce. Więcej: - Bełkot J., Domańska B., Kaleta A., Sudziński R.: O życiu kulturalnym w Toruniu w latach 1945-1985, red. C. Niedzielski, TTK, Toruń 1989 - Domańska B.: Działalność Rozgłośni Pomorskiej Polskiego Radia w Toruniu w latach 1935-1939, Rocznik Kulturalny Kujaw i Pomorza, 1975-1976, t. 9, Bydgoszcz, Toruń 1978 - Domańska B.: Powstanie i działalność Rozgłośni Pomorskiej w Toruniu (1935-1939) oraz jej rola w upowszechnianiu kultury i wiedzy o Pomorzu, Zapiski Historyczne, t. 52, z. 1, Toruń 1987 |
Ostatnia modyfikacja 15-01-2020 08:44
