Toruń TOP

Największe atrakcje turystyczne Torunia i okolicy

Jesteś w: Strona główna » Hity Torunia (Toruń Top | Musisz zobaczyć) » Ring toruński

Ring toruński

Zwiedzanie, informacje

Zachodnie i północne obrzeża Starego Miasta opasa zespół reprezentacyjnych gmachów publicznych, zlokalizowany na miejscu zlikwidowanych w 2. poł. XIX w. średniowiecznych murów obronnych i fos. Na wschodzie natomiast powstała w końcu XIX w. nowa dzielnica z reprezentacyjnym placem i kościołem św. Katarzyny.

W ten sposób na długości prawie 2 km - zachodnim, północnym i wschodnim obwodzie Średniowiecznego Zespołu Miejskiego podziwiać można całkiem udaną architekturę XIX w. (ulice: Fosa Staromiejska - Wały Sikorskiego - L.Szumana - plac św. Katarzyny - Warszawska)

W latach 70. i 80. XIX w. władze pruskie zdecydowały (nie bez sprzeciwu mieszkańców) o rozbiórce znacznych odcinków toruńskich średniowiecznych murów obronnych z basztami, bramami i zasypaniu towarzyszących im fos. W ten sposób z dawnego 3 km potężnego pasa podwójnych murów zlikwidowano dwie trzecie długości. Średniowieczne systemy obronne stawały się wówczas bezużyteczne w obliczu ciągłego rozwoju artylerii, sposobów obrony twierdz i sposobów prowadzenia wojen (>>) i stąd podlegały rozbiórce. Jednak przypadła ona na okres fascynacji gotykiem. Paradoksalnie okazuje się więc, że kwestia konserwacji i ochrony zabytków nie była wystarczająco stosowana w Toruniu, podczas gdy w tym samym okresie i na fali tego samego założenia o gotyku jako "niemieckim stylu narodowym" prowadzono prace konserwatorsko-remontowe i regotyzacyjne na zamku krzyżackim w Malborku. Tymczasem poszanowania dla gotyku w tym względzie w Toruniu nie dostrzeżono.

Z drugiej jednak strony otoczony tzw. wewnętrznym pierścieniem fortyfikacji Toruń był przez średniowieczny system obronny ograniczony przestrzennie w rozwoju, brakowało miejsca pod rozbudowę miasta poza historyczne śródmieście. Stąd decyzja o pozyskaniu terenów w miejscu zburzonego pasa murów i zniwelowanych fos. Zwłaszcza, że konieczność wzniesienia nowych obiektów publicznych była w Toruniu pilna pod koniec XIX w. Według przyjętego planu na miejscu północnego i zachodniego odcinka rozebranych średniowiecznych fortyfikacji rozpoczęto wtedy wznoszenie ważnych dla miasta budynków urzędowych i in. gmachów publicznych. Po stronie wschodniej natomiast zbudowano nową dzielnicę Wilhelmstadt (Przedmieście św. Katarzyny) wraz z reprezentacyjnym placem św. Katarzyny, a po stronie południowej-nadwiślańskiej pozostawiono ciąg murów miejskich.

Powstały więc reprezentacyjne gmachy użyteczności publicznej pierścieniem opasające Średniowieczny Zespół Miejski od strony zachodniej i północnej, wraz z ulicą Wallstrasse (w okresie międzywojennym Wały, ob. Wały Sikorskiego i Fosa Staromiejska). Ulica ta pełniła też ważną rolę komunikacyjną.

Zabudowa historycznych centrów miast w formie pierścieni na miejscu rozbieranych średniowiecznych systemów obronnych była w 2. poł. XIX w. charakterystyczna dla wielu europejskich miast, a dziś najbardziej znany jest reprezentacyjny Ring wiedeński.

Zobacz też: Wycieczka z przewodnkiem "Ring i Przedmieście św. Katarzyny" tutaj.

Najważniejsze budowle toruńskiego ringu:

Sąd Rejonowy	Bank Rzeszy (ob. Muzeum Uniwersyteckie)	Szkoła Rzemieślnicza (ob. Collegium Maius UMK)

Centrum Sztuki Współczesnej (bud. 2008 r.)	Teatr im. W. Horzycy	Urząd Marszałkowski (bud. 1932 r.)

Urząd Powiatu i Starostwa (ob. Urząd Miasta	Kościół św. Szczepana	Policja

Straż pożarna	Bank Rolny (bud. 1939 r.)	Plan Torunia z 1912 r. z zaznaczonymi obiektami ringu