Straż Pożarna

Ring

ul. Prosta 32

Widok od północnego-zachodu

 

Neogotycki budynek zdominowany jest przez wieżę nawiązującą do zamkowych, z formą zwieńczenia przypominającą potężny krenelaż nadwieszony na kroksztynach.

Wieża służyła nie tylko jako punkt obserwacyjny, ale do suszenia rozwieszonych węży strażackich oraz ściana do ćwiczeń wspinaczkowych.

 

Widokówka z pocz. XX w.

Budynek remizy strażackiej powstał w latach 1901-1903 dla zawodowej miejskiej straży ogniowej powołanej w 1878 r., mieszczącej się dotąd w Ratuszu Staromiejskim, a także w "pomieszczeniach na sikawki" na miejscu obecnego budynku. Wcześniej jednak, bo w 1862 r. utworzono już regularną straż ochotniczą.

Aktualnie, od 1975 r. mieści się tu Komenda Wojewódzka Państwowej Starży Pożarnej.

 

Cała architektoniczna forma gmachu w zamyśle nawiązywać ma do toruńskiej architektury gotyckiej. Z jednej strony ma to odwoływać się do gotyku jako "niemieckiego stylu narodowego" przełomu XIX i XX w., a z drugiej nawiązywać do miejscowej tradycji krzyżackiej.

Tutaj dominantą jest wieża nawiązująca do średniowiecznej architektury zamkowej i obronnej.

Oprócz pomieszczeń mieszkalnych i administracyjnych, sypialni dla strażaków, komendantury, w budynku istniały wozownie, stajnie dla koni, magazyn paszy oraz pomieszczenia do przechowywania sprzętu strażackiego.

 

W latach 1912-1913 w podobnej stylistyce zaprojektowano i wybudowano istniejący do dziś budynek parterowy pomocniczy, przylegający do budynku głównego od wschodu. Miał on pomieścić warsztaty specjalistyczne, mające zaspokoić rosnące potrzeby Straży.

 

Remizę zbudowano na miejscu rozebranego w końcu XIX wieku systemu średniowiecznych fos i murów miejskich Nowego Miasta. Dzięki uzyskaniu w ten sposób nowych terenów powstały w Toruniu na przełomie XIX i XX wieku w tym pasie wokół Średniowiecznego Zespołu Miejskiego (na tzw. ringu) inne obiekty, m.in.: Collegium Maius UMK, Sąd Rejonowy, Teatr im. Horzycy, Kościół św. Szczepana, Urząd Miasta, Policja i in.